theater:
Blind Date
Het Verhoor
Wie is er bang voor Virginia Woolf?
Vrouwen van eer
Vijf kamers
Alex d'Electrique
Vlaggetjesdag

cabaret:
De Berini's
Marijke Boon
Hans Dorrestijn en Martin van Dijk
Jacqueline Kerkhof
Alex Klaasen en Martine Sandifort
Rooyackers, Kamps & Kamps
Jan Rot
Hans Teeuwen

familievoorstelling:
B en D

kindertheater:
Cees Brandt

speciaal:
An & Jan

Hans Dorrestijn en Martin van Dijk - Cirkels
tekst: Hans Dorrestijn
piano: Martin van Dijk
regie: Arie Kant
speelperiode: september 2001 - juni 2002
première: donderdag 1 november 2001 in Amsterdam

Van Dorrestijn kun je van alles verwachten, maar niet dat hij er schik in heeft. Toch komt vanavond bij Hans Dorrestijn alles op zijn pootjes terecht, wie had dat ooit gedacht! Is het misschien te danken aan de opwekkende aanwezigheid van pianist en componist Martin van Dijk met wie hij een kameraadschappelijk duo vormt? ´Dorrestijn lacht´, zo zou dit programma ook kunnen heten. En dat is niet de enige verrassing van de avond.
Samen laten de twee heren een aantal wonderlijke zaken de revue passeren in een programma dat zowat helemaal rond is. Een zingende fietsdynamo, ontaarde kinderliedjes, een slechte verrekijker, een Limburger en een krokodil die van kinderen houdt…… Niets wordt geschuwd in de prachtige liedjes, gedichten, monologen en dialogen.
Martin van Dijk was voorheen muzikaal leider van o.a. Adèle Bloemendaal, Jenny Arean en Purper. Het geluid wordt verzorgd door de Franse meestertechnicus Roger Lambermon en het licht is een inspiratie van de 16e eeuwse barokkunstenares Daniela Titocci.
Wat een geluk dat Dorrestijn zo ongelukkig is. Met Van Dijk heeft hij een topmuzikant naast zich. Het is bloedstollend mooi wanneer Dorrestijn alle ironie en sarcasme laat varen in de zin: ‘Er bestaat geen medicijn tegen oud en eenzaam zijn .' (De Volkskrant, 3-11-2001)
Excellente pianist Martin van Dijk...Dorrestijn zingt Cirkels kurkdroog, ingehouden en frappant raak. Er is, inderdaad, geen medicijn tegen oud en eenzaam zijn. Hoewel een programmaatje van Dorrestijn enige troost kan bieden (De Telegraaf, 3-11-2001).
Dorrestijn lijkt nu, meer dan ooit, plezier te putten uit het effect van zijn schrijfsels. Dorrestijn zingt Cirkels als een introvert intermezzo tussen zijn eigen liedjes. Het is een poëtisch moment tussen veel droogkomische gekkigheid. Hij is een montere misantroop geworden, die zich nu overal doorheen slaat (NRC Handelsblad, 3-11-2001)
De leukste vrouwenhater van Nederland (AD, 3-11-2001)